เดาได้สิ เพราะมีคนมาบอกผมแล้วล่ะ วงการนี้มันแคบ สุดท้ายเราก็ได้กลับมาทำงานร่วมกัน ผมไปพม่าก็นึกถึงพวกลูกน้องเก่าที่เชื่อมือได้ นึกออกเลยว่าใครเซียนเรื่องไหน เครื่องสกรีนข้อโซ่ต้องใคร Spray dry ต้องใคร เครื่อง Press ต้องใคร ถ้าเตาก็จองตัวไว้แล้วคงเดาได้ว่าใคร มือเตาขั้นเทพที่ผมไว้ใจได้

ผมไม่ปิดบังใครอยู่แล้ว เพราะมีความเชื่ออยู่อย่างและเชื่อมาตั้งแต่อยู่คอตโต้ว่าเราต้องสอนลูกน้องเราให้เก่งและทำแทนเราได้ เพราะเราจะได้ไปทำอย่างอื่นที่ดีขึ้น เช่นกันในปัจจุบันผมมีสิ่งดีๆ มีคนดีๆ มีงานดีๆ มีโรงงานที่ให้ผมเป็นที่ปรึกษาดีๆ เพราะเราไม่เคยปิดบัง จริงใจและทำให้เต็มที่ ไม่เคยอุบความรู้ไว้หากินนานๆ แต่กลับบอกทุกอย่างเท่าที่รู้ ถ้าโรงงานใดคิดว่ารับจากผมพอแล้วเขาก็เลิกจ้างต่อก็ไม่เป็นไร ผมก็ไปที่ใหม่ ตอนแรกๆที่ออกมาจากเครือซีเมนต์ไทยก็กลัวเหมือนกัน แต่ตอนนี้ไม่กลัวแล้ว และพบว่าเซรามิกบ้านเรายังต้องการผู้เชี่ยวชาญที่รู้จริงๆอีกมาก ตอนนี้รับงานมากมายด้วยความสนุกและสุขที่จะถ่ายทอด และอยากสร้างนักเซรามิกเก่งๆ ผู้ผลิตที่สามารถต่อกรกับคู่แข่งระดับโลกได้ และเขียนตำราที่ใช้งานได้จริงๆให้กับน้องๆในวงการเซรามิกไว้ใช้งานเหมือนอย่างของอาจารย์ที่ผมนับถือคืออาจารย์ปรีดา พิมพ์ขาวขำ ตำราอาจารย์ยังเป็นคู่มือของนิสิตนักศึกษาและคนทำงานมาตั้งแต่สมัยผมเรียนจนทุกวันนี้

สำหรับที่ปรึกษาโรงงานของพวกเรา ผมคงไม่ไปหรอก เขาก็คงไม่เลือกผมเช่นกัน บริษัทใหญ่ขนาดนั้นมาใช้ที่ปรึกษาข้างนอก เสียฟอร์มแย่ ขนาดบุคคลติดต่อให้ผมไปสอน Basic ceramic ให้น้องใหม่ๆยังมีคนขัดเลย ปล่อยให้เขาทำกันเองไปเถอะน้องๆเอ่ย ว่าแต่วันหลังจะนัดไปดื่มกันหน่อยนะ